Dla mnie rewelacja! Całkiem zapomniany, brytyjski zespół na swoim jedynym albumie z 1969 roku dość osobliwie połączył elementy hard-rocka, muzyki klasycznej popu i psychodelii z klimatami... diabelskimi. Taka wówczas była (krótkotrwała) moda! Chóry, krótkie sentencje po łacinie, kościelne organy, ciężkie gitarowe riffy, chwytliwa melodyka - momentami zespół brzmiał prawie jak Black Sabbath (bez dużej mocy), The Beatles czy zapomniany Arzachel! Nieco podobnie (choć bez tych pseudo-diabolicznych spraw) brzmiała grupa Methuselah. Całość wyprodukował Simon Napier-Bell znany m.in. ze współpracy z The Yardbirds (1966). To jest jeden z moich ulubionych, zapomnianych albumów! Uwaga! W przeciwieństwie np. do płyt grupy Coven nie jest to album satanistyczny! MUS!