To jest najlepszy album kiedykolwiek nagrany przez Omegę, a (moim skromnym zdaniem) być może i najlepsza płyta ze Wschodniej Europy?! W końcu ktoś poszedł po rozum do głowy i wznowił na CD wydaną w 1972 roku w aluminiowej (!) okładce, czwartą w węgierskiej dyskografii, niby-koncertową płytę powstałą głównie w studio, a także podczas wystepów 'na żywo'. Problem w tym, że do wszystkich nagrań doklejono momentami sztucznie brzmiące (np. pojawiające się nagle) oklaski, bądź też okrzyki publiczności. Osobiście bardzo lubię te krzyki i znam je niemal na pamięć, zaś sam LP to wręcz wzorcowy przykład na to, jak powinno się grać ciężki, ale melodyjny rock progresywny! Po latach czystą, pozbawioną odgłosów publiczności ale dość metalicznie skompresowaną wersję wydano na CD pod tytułem '200 Evvel Az Utolso Haboru Utan' (1998). Natomiast to jest zremasterowana i bardzo poprawiona edycja oryginalnego, winylowego wydania z 1972. Warto wiedzieć, że nawet pierwsza, kompaktowa edycja Elo Omega (w szarej okładce z czerwonymi napisami) zawierała zmieniony, skompresowany miks z 1980 roku (znany z 5-płytowego, winylowego boksu). Tak więc ta ORYGINALNA WERSJA ZOSTAŁA WYDANA NA CD PO RAZ PIERWSZY! Dodatkowo dołączono 2 premierowe nagrania ze 'studyjnego' CD, 4 kawałki z ówczesnych singli oraz kilka fajnych zdjęć z oryginalnych winylowych edycji (m.in. czeskiego Supraphonu). Całość brzmi teraz bardzo dynamicznie i o niebo lepiej niż kiedykolwiek, choć drobne szumki wciąż są słyszalne. ABSOLUTNY MUS!