Moim zdaniem, ten wydany wiosną 1973 roku tytuł to najlepszy progresywny album kiedykolwiek nagrany we Włoszech! Koniec, kropka. Muzyka Museo Rosenbach to połączenie stylistyki Jethro Tull, King Crimson, P.F.M. i Deep Purple z więcej niż szczyptą włoskej muzyki klasycznej. Tytułowa, 20-minutowa suita po prostu poraża bogatą melodyką, licznymi zmianami nastroju, pomysłową konstrukcją oraz potężnym brzmieniem partii instrumentalnych (organy, fortepian, melotron, gitary) - momentami bliskich stylistyce soczystego, ciężkiego rocka. Pozostałe 3 utwory praktycznie w niczym jej nie ustępują. Trochę trudno się dziwić, że zbieracze winylu za idealne, oryginalne włoskie egzemplarze płacą nawet 4000 euro! Wielką zaletą tego wydawnictwa jest wyśmienita jakość dźwięku - (po odsłuchaniu całości) jestem pewien że klarowniejsza niż wcześniejsze, włoskie edycje. ABSOLUTNY MUS!