To jest niemal idealna, europejska replika oryginalnej włoskiej edycji wytwórni Ricordi w rozkładanej okładce. Moim zdaniem ten wydany wiosną 1973 roku tytuł to najlepszy progresywny album kiedykolwiek nagrany we Włoszech! Koniec, kropka. Muzyka Museo Rosenbach to połączenie stylistyki Jethro Tull, King Crimson, P.F.M. i Deep Purple z więcej niż szczyptą włoskej muzyki klasycznej. Tytułowa, 20-minutowa suita po prostu poraża bogatą melodyką, licznymi zmianami nastroju, pomysłową konstrukcją oraz potężnym brzmieniem partii instrumentalnych (organy, fortepian, melotron, gitary) - momentami bliskich stylistyce soczystego, ciężkiego rocka. Pozostałe 3 utwory praktycznie w niczym jej nie ustępują. Trochę trudno się dziwić, że zbieracze winylu za idealne, oryginalne włoskie egzemplarze płacą nawet 4000 euro, choć z drugiej strony płacona czasem kwota 300 euro za limitowaną reedycję Sony sprzed sześciu lat to już spora przesada... Wielką zaletą tego wydawnictwa jest bardzo dobra jakość dźwięku - z pewnością lepsza niż wersja Sony, gdyż niemal tak dobra jak oryginał (posiadam, to wiem)! Całą płytę można przesłuchać przy pomocy pliku muzycznego w youtube - poniżej. MUS!