Debiutancki i bez wątpienia najlepszy album (z 1973 roku) brytyjskiej, progresywnej formacji (grającej na dwa klawisze, ale bez gitary) przypominającej tutaj dokonania wczesnych Yes oraz Fields. Dodatkowo piękna okładka Rogera Deana. Na drugiej płycie dołożone świetne utwory zarejestrowane w studio i na koncercie dla radia BBC. Gorąco polecam!