Wydany na początku 1973 roku, trzeci w dyskografii album (a pierwszy dla wytwórni Dawn - po odejściu od Vertigo) bez wątpienia jest najmocniejszym, najbardziej dynamicznym tytułem w karierze tej brytyjskiej, hardprogresywnej formacji. Według obiegowych opinii jest to płyta raczej przeciętna, jednak dla mnie ciężkie, soczyste granie spod znaku wczesnych Jethro Tull (dużo mocnego fletu) czy Uriah Heep nigdy nie jest przeciętne. Połowa albumu jest po prostu wyśmienita i bije na głowę zdecydowaną większość materiału z pierwszych dwóch albumów, zaś pozostałe cztery utwory (w tym jeden bardzo beatlesowski) nie schodzą poniżej dobrego poziomu. To jest autentycznie bardzo dobra płyta i na dodatek bardzo dobrze brzmiąca! Reedycja z 2020 roku. Gorąco polecam!