Drugi album prawdziwej legendy brytyjskiego progresywnego rocka! Tak jak w przypadku drugiego (również niewydanego w epoce) albumu T2, mamy do czynienia ze skończoną płytą (9 nagrań trwających 40 minut), za to troszkę gorzej brzmiącą. Mniej wysokich tonów, dźwięk został nieco skompresowany, ale wszystkie instrumenty i drobne niuanse są doskonale słyszalne. Myślę, że jakość jest nawet lepsza niż na drugiej płycie T2. Co do samej muzyki, to materiał jednak nieco ustępuje genialnemu debiutowi (gdyż jest 'mniej progresywny'), aczkolwiek muzyka wiele zyskuje po kilku przesłuchaniach! Melotrony są wciąż obecne (chociaż jest ich mniej), wokal jest ten sam, melodyka wciąż urzekająca, momentami natomiast słychać instrumenty dęte. Dodatkowo dołączono trzy bonusy znane już z kompaktowej edycji LP "Spring" (1971). Szkoda tylko, że nie pomyślano o bardziej oryginalnej okładce... Digipak. Mus!