W Holandii ta płyta jest przedmiotem kultu. Post-bitelsowska psychodelia z wyraźnymi wpływami folku. Zespół akompaniujący czasem gra bardzo rockowo, z reguły jednak delikatnie. De Groot śpiewa po holendersku; w języku, który w naturze brzmi bardzo chropowato - ale wychodzi z tego obronną ręką. O dziwo słucha się tego bardzo dobrze. No i ta piekielnie psychodeliczna okładka...